29 Temmuz 2014 Salı

Güle güle memişler.

İnsanlık için küçük güneş ve benim için hayatımızı değiştirecek bi adım atarak emzirmeyi bıraktım. 24ay 23günlük maceramız 28temmuz öğleni son buldu. Çocuk buruk biraz. Hissediyorum. Ben...Asıl ben darmadağınım. O kadar alışmışın ki onu doyurmakla başlayan olay aramızda çok güçlü bi bağ olmuş. Gece emzirmesini bırakalı çok oldu. Hastalık,azı dişi çıkarma bahanesiyle gece emzirdim. Kolay adapte olabilen bi çocuk olduğu için hastalığı,sıkıntısı geçince bak artık gce meme yok dediğimde hiç sıkıntı yaratmadı bana canını sevdiğim.

Güneş memeye bağımlıydı. Yanına oturduğum zaman,karşılıklı oturduğumuz zaman,yürürken,parkta,bahçede aklına geldiği her an "anne memeyi aç" diye söylenirdi. Öğle uykusundan sonra aniden,daha evvel karar vermeden,emzirirken "sen artık kocaman bi çocuk oldun,seni çok seviyorum ama sürekli memede olma durumun beni üzüyor,son kez meme emiyorsun haberin olsun" dedim. İstediği kadar emdi,memelerle vedalaştı. Dışarıya çıktık, daha evvel ebeveynsiz giremediği oyun alanına 2 yaşını doldurduğu için tek başına girdi. Sevinçten sürekli çığlık attı,kendini kaybetmiş gibi ordan oraya koştu.eskiden beraber zıpladığımız alanda resmen bana nispet yaptı anneaaaa baaaak annneaaa bak diye :) Ben bu sırada ağladım biraz. Hem emzirmeye veda ettiğim hem de daha dün 2,5 ltlik kola ebatında olan bebe ne ara böyle bi çocuk oldu  diyerek açtım muslukları. Eve geldik yemek,banyo,giydir faslından sonra bi meme diye hamle yaptı. Gel bak meme yok ama çilekli kefir var dedim içti ve yattı. Yatarken bi daha gündüz yaptığım konuşmayı yaptım. Emzirerek uykuya dalmıyodu ama yatmadan evvel mutlaka azcık da olsa emmek istiyordu. Konuşmadan sonra doğduğundan beri yatağında olan ama uyurken asla temas etmeyi tercih etmediği tavşanına sarıldı ve uyudu. Hepsi 20 dakika sürdü ve ben inanamadım. İlk geceye göre epey şahane olaydı bence.
İlk geceyi kolay geçirdik. Sabah 6 gibi kalktı ve meme istedi. Çocuk oldun artık meme yok ama gel kucağımda keyif yapalım dedim karnım aç dedi. Ballı süt yaptım içmedi. Bi gece önceki kefirin kalan kısmını verdim. Afiyetle içti ve açım dedi. Çocuk 25ay boyunca ilk defa açım dedi ve ben o an içimden içimden göbek attım. Kahvaltısını güzel yedi. Hatta beklenmeyecek performasla çok bile yedi. Kahvaltıdan sonra park bahçe gezdirdik azcık. Eve döndüğümüzde epey yorgun haldeydi. Banyo yaptırdım dinlenelim mi biraz dedim. Evvela bi meme türküsü söyledi. Sonra anladı ki meme yok kucağıma çıktı sarıldı ve gözlerini kapadı.

Meme düşkünü çocuk bu kadar kolay alışacak deselerdi ha ha hassiktir diye gülerdim ama şu an ben bile inanamıyorum.

Gelelim olayın psikolojik tarafına; ben biraz kötüyüm. Çocuğun elinden bi hakkını almışım gibi hissediyorum. Biraz buruktu ilk gün ondan da çok üzüldüm. Bugün yani ikinci gün daha güçlü Güneş. Kendini oyalamaya çalışıyor belki de. 25 aydır alışık olduğu düzeni bi anda bozduğum için biraz pişmanım ama dediğim gibi  günde bir kere emseydi daha emzirmeye razıydım.

Şimdi daha güçlü bir bağ olacak diyolar. Memeye değil direkt sana ilgi gösterecek diyolar. O günlerin gelmesini sabırsızlıkla bekliyorum.

Hiç yorum yok: