Güneş 6-7 günlükten densizin birinden gelmişti ilk "ne zaman kardeş gelecek" sorusu. Ne kardeşi ulan tek basamak IQ elimdeki çocuğun kullanım talimatını bilmiyorum NE KARDEŞİ??!! demek yerine loğusa kafası "kısmet" demiştim. Zamanla soru mutasyona uğradı "bu çocuk yalnız mı kalsın,bi kardeş yapıverin,tek çocuk hiç çocuktur" kıvamına geldi. Öncelerde düşünmüyoruz,imkanımız el verirse,eheheh bu işler kısmet ya falan desem de şimdilerde çocuğumuz olmuyo bizim diyorum. Çocuk daha çok küçük be kardeşim. Ne kardeşi??!
Benden 18 ay büyük bi abim var. (Üzgünüm kızlar kendisi cillop gibi manita yaptı.Bekar kızlar eklesin duyurusu yapmıcam) Aramızdaki iletişimi,sevgiyi,dayanışmayı gördükçe diyorum ki kızım Meltem bi gözü karart. Kalbim sürekli gözü karart diye marş söylese de beynim diyor ki otur bok yeme.
Bencillik,kolaycılık,zora girememe diyebilirsiniz. Ben iki çocukluk anne değilim. Eminim şahane bi duygudur eminim ikisinin sevgisi de bambaşkadır eminim eğlencelidir falan filan ama o arada ben ne olucam? Temel ihtiyaçlarımı bile 2senede rayına oturtamamışken şimdi kafadan bi iki sene daha mı? Yo dostum yo.
Güneş ile 20 günlükten itibaren evde yalnızız.Haliyle 2senedir bi akşam sokağa çıkamamak,haftanın bi günü yapayalnız kalamamak beni yıprattı. Şimdi ikinci çocuğun ilk 2senesi değil gözümde büyümek evlerden ırak modundayım.
Tek çocuk olanlarla konuşmalarımızda keşke bi kardeşim olsaydı diyen kişi sayısı çok az. Eksikliğini hissemedim diyolar genelde. E şimdi anket sonucum böyleyken rahat mı batsın be kardeşim bana.
Ya bide ilk defa buradan itiraf edeceğim bi olay var. (Kalbinin kapılarını okuyucularına açtı) ortalıkta çoluk çocuk yokken milletin evladına ne çirkin çocuk,evlat olsa sevilmez,abov ne biçim çocuk yetiştirmişler,çaki mübarek diye sürekli üfürdüm. O kadar konuştum ki Güneş doğana kadar maymundan az evrilmiş canlı doğurucam dedim. Kız az güzel bişey çıkınca üfürmeye devam ettim(can çıkar huy çıkmaz) bu kadar sallamanın elbet bi karşılığı olur. olan da 2.çocuğa olur.
Siz doğurmaya devam edin ben gelip uzaktan seveyim söz mana bulmam. Hepinizin üremesine sağlık.
Öperim.
1 yorum:
ilk yavrım o kadar zor bir bebekti ki ve ben o kadar paranyok olmuştum ki doğurayım da bu manyak senaryolardan kurtulayımla, doğurmayayım delirdim mi arasında gidip geldim.. ben böyle gidip gelirken gayet süpriz bir şekilde ikinci çocuğa hamile kaldım:) iki yavru arası fark 23 ay. kendim tek çocuğum ve aile sorunları yaşadığım şu günlerde keşke kardeşim olsaymış herşey benim üstüme herşey modunda kıvranıyorum. o yüzden ikinci çocuk gayet faydalı bişi bence:) parası çevresi ve güvencek kişisi olanlar yapmalı.:)ayşe
Yorum Gönder