21 Ağustos 2013 Çarşamba

Of!



Parka giden yola bakan bi evde çoluk çocuk doluşuk bi ev var. Yabancılar belli. Çocukların hali perişan. Bakkala sordum suriyeden gelmişler dedi . Ev sahibi olacak götoğlanı kalabalıklar diye evi neredeyse iki katına kiralamış. Fırsatçı piç. O çocuklar çocuk gibi değiller. 4-5 yaşında koca koca adamlar bakıyor. Acaba o pezevengin evladı bu çocuklara banknot gibi değil de insan göZüyle baksaydı bunu yapabilir miydi? Kaçmış lan insanlar. Anılarını, hayatlarını, sevdiklerini, işlerini bırakıp kaçmışlar. Neyine çıkar sağlıyon hala daha ibne. Ettiğim bütün küfürler anasının ak sütü gibi helal olsun.
Bugün hiç yapmamam gereken bişeyi yapıp suriyeli bebeğin görüntüsünü izledim. Bir oda dolusu ölü çocuk fotoğrafını gördüm. Yazarken bile gözlerim doluyo. Anneler gözünden bile sakındığı yavrularının kokusuyla ciğerlerine o huzuru çekemeyecek. Sarılıp öpemeyecek. Yav o kadar korkunç bi durum ki allah hiç bi anneye bunu yaşatmasın. Toparlanamıyorum bi türlü. Güneş'e sarılıyorum içim kan ağlıyor, utanıyorum. Huzurum batıyo resmen, nefes alamıyorum.
Kol mesafemdeki yavruma bakıyorum camdan vuran ay ışığında. O kadar güzel, o kadar savunmasız ve o kadar bana muhtaç ki allah hiç bir zaman onu bu kötü adamların gazabına uğratmasın. Hiç bir çocuk kötü kalpli leş insanların kocaman çıkarları uğruna üzülmesin, ölmesin. Bütün çocuklar hep gülsün ulan. Çok mu şey istiyorum?

Hiç yorum yok: